Sabır

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Yoruluyorsun ama koşmaktan değil varamamaktan, yoruluyorsun ama konuşmaktan değil anlaşılamamaktan, yoruluyorsun ama susmaktan değil anlatamamaktan.

Nebi Adem’den başlayagelen bu döngünün girdabına hapsolup, İtaatsizlik ve merakla çiğnenen kurallar sonucu elde edilen ustalıkla uçurumun kenarında dururken, aşağıya düşmekle göklere uçmak arasında çatallaşan yolda, maharetle yürüneceğine inanıyorsun.

Kışın bahara döndüğünü, kâinatın yenilendiğini, unutarak suyun kendine bir yol bulup ait olduğu yere kavuşacağını biçare yoruluyorsun.

Sabrı kuşanmak yerine arafta kendini bulmaya çalışıyorsun zira en çok arafta kalmak yorar insanı.

Hayat, imtihan sırrına binaen, sadece düz bir çizgi üzerinde devam etmez, çark hep aynı yöne dönmez.

Hayat iyilerle savaşını hiç bitirmez.

Yalnızlığının hesabı gün gelir kalabalıklar sunularak sorulur sana. Lakin insanın gönül dünyasını asli surette ortaya koyan, bu iniş ve çıkışlarda ortaya koyduğu tavır ve haldir.

Nasıl ki rahmeti sorgusuzca buyur ediyorsan hayatına, zahmeti de Cenab-ı Hakk’ın ikramı olarak kabul etmekle mükellefsin bu yolda.

Zira kaderi sen çizmedin, Rab ikram etti Ehamdülillah.

Sabretmek gönle düşer, akletmek ruha; tefekkür söze düşer, dua ise dile.

Ne çok yakışandır dua dile.

Geceye yakışan karanlık gibi.

Ne çok yakışandır sabır gönle.

Sabır…

Sahi neydi sabır?

Sabır bir aydınlık, sabır bir teselli, sabır göz pınarlarını kurutan ferahlık; hüzünler karanlığının ışığı, sahraya yağan yağmur.

Sabır, Hz. Lut’un bulutsuz yağmuru,
Sabır, Hz. Yakup’un gözlerindeki nur, Hz. Yusuf’un kuyusundaki şuur…

Sabır, Hz. İbrahim’in ateşindeki teslimiyet, Habib-i Neccar’a atılan taşların karşısında gösterdiği cesaret…

Sabır, Hz. Eyyub’ün şifası, Hz. Nuh’un tufanı, Hz. Musa’nın asası…